Ιστορία
Η Περιστερώνα είναι ένα μεγάλο μεικτό χωριό της επαρχίας Λευκωσίας, στη δυτική κεντρική πεδιάδα (λεκανοπέδιο Μόρφου), γύρω στα 32 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας. Η διοικητική της έκταση, ανέρχεται στα 2.465 εκτάρια περίπου.
Η Περιστερώνα είναι κτισμένη κοντά στη δυτική όχθη του ομώνυμου ποταμού, που είναι παραπόταμος του Σερράχη, σε μέσο υψόμετρο 230 μέτρων. Ο ποταμός αυτός άνοιξε μια πλατειά κοιλάδα, αφού κουβάλησε από τα βουνά του Τροόδους τεράστιους όγκους κροκαλών, που τις εναπέθεσε στην κοίτη του. Αυτές τις κροκάλες στα παλιά χρόνια, οι κάτοικοι της Περιστερώνας, τις χρησιμοποιούσαν για το θεμελίωμα των σπιτιών τους, αφού πάνω στη βάση αυτή, οικοδομούσαν με πλιθάρι το ισόγειο ή το ανώγι τους. Σήμερα, οι κροκάλες χρησιμοποιούνται για την παραγωγή σκύρων. Το ανάγλυφο του χωριού, έχει μια κλίση προς τα βόρεια. Το υψόμετρο από τα 300 μέτρα κοντά στα νότιά του σύνορα, μειώνεται στα 230 μέτρα κοντά στον οικισμό και στα 150 μέτρα κοντά στα βόρειά του σύνορα.
Η Περιστερώνα δέχεται μια πολύ χαμηλή μέση ετήσια βροχόπτωση, που μόλις φθάνει τα 297 χιλιοστόμετρα (μέσος όρος περιόδου 1951-1980). Ωστόσο το χωριό επηρεάζεται από το μεγαλύτερο και σημαντικότερο υδροφόρο στρώμα της Κύπρου, εκείνο της Δυτικής Μεσαορίας ή Μόρφου. Στην περιοχή του, έχουν ανoρυχθεί δεκάδες διατρήσεις που μαζί με την αξιοποίηση του νερού του ποταμού συνέβαλαν στην άρδευση σημαντικών εκτάσεων γης, που ανέρχονταν το 1985 στα 888 εκτάρια. Η έκταση αυτή, σύμφωνα με την απογραφή γεωργίας 1985, είναι η μεγαλύτερη σ’ ολόκληρη την ελεύθερη περιοχή της επαρχίας Λευκωσίας. Κατά τους χειμερινούς και αvoιξιάτικους μήνες που ρέει ο ποταμός, χωμάτινα και τσιμεvτένια αυλάκια, μεταφέρουν νερό για την άρδευση παρακείμενων φυτειών εσπεριδοειδών και λαχανικών.
Τα εύφορα εδάφη του χωριού, οι μεγάλες αρδευόμενες εκτάσεις γης με τις προσοδοφόρες καλλιέργειες των εσπεριδοειδών, των λαχανικών και των οσπρίων και η εργατικότητα των κατοίκων του, συνέβαλαν ώστε η Περιστερώνα να καταστεί ένα από τα πρώτα γεωργικά χωριά της Κύπρου.
Στην περιοχή της, καλλιεργούνται σε μεγάλη κλίμακα τα εσπεριδοειδή (226 εκτάρια το 1985), τα όσπρια (186 εκτάρια το 1985, που περιλαμβάνουν κουκιά, φασόλια, ρεβίθια και λουβιά) και τα σιτηρά (310 εκτάρια το 1985). Η έκταση των οσπρίων, σύμφωνα με την απογραφή γεωργίας 1985, ήταν η μεγαλύτερη σ’ ολόκληρη την Κύπρο και η έκταση των εσπεριδοειδών, η μεγαλύτερη της επαρχίας Λευκωσίας. Η Περιστερώνα είναι επίσης το κυριότερο λαχανoπαραγωγικό χωριό της επαρχίας Λευκωσίας (221 εκτάρια το 1985). Στην περιοχή της καλλιεργείται μια μεγάλη ποικιλία λαχανικών που περιλαμβάvoυν πατάτες, κρεμμύδια, σκόρδους, μαρούλια, μπιζέλια, πιπέρια, κολοκυθάκια, κραμπιά, καρπούζια, πεπόνια, ντομάτες, αγγουράκια, καρότα, παντζάρια, κόλιαντρο και άλλα. Στο χωριό καλλιεργούνται ακόμη τα νoμευτικά φυτά, οι ελιές, οι αμυγδαλιές και λίγα αμπέλια επιτραπέζιων και οινoποιήσιμων ποικιλιών.
Εκτός από τη γεωργία, πολύ ανεπτυγμένη είναι και η κτηνoτροφία στο χωριό. Το 1985 εκτρέφονταν 2.674 πρόβατα, 897 κατσίκες, 280 αγελάδες, 4.260 χοίροι και 14.660 κοτόπουλα.
Η Περιστερώνα εξυπηρετείται μ’ ένα πολύ καλό οδικό δίκτυο. Βρίσκεται δίπλα στον δρόμο Λευκωσίας-Αστρομερίτη-Τροόδους που τη συνδέει τόσο με την πρωτεύουσα, όσο και με τα ορεινά θέρετρα του Τροόδους. Στα βορειοδυτικά, συνδέεται με το χωριό Αστρομερίτης (περί τα 4 χμ.), στα ανατολικά με το χωριό Ακάκι (περί τα 5 χμ.) και στα νοτιοανατολικά με το χωριό Ορούντα (περί τα 4,5 χμ.) και Αγία Μαρίνα.
Οι κάτοικοι πλήρωναν ειδικούς φόρους, που αποτελούσαν το εισόδημα του δευτερδάρ εφέντη (αρχηγού των τεσσάρων αγάδων της Λευκωσίας που είχαν την ευθύνη είσπραξης των φόρων από τα χωριά).
Έχουμε αναφέρει ήδη το αξιολογώτερο μνημείο του χωριού, την εκκλησία των Αγίων Ιλαρίωνος και Βαρνάβα. Κοντά στην εκκλησία αυτή, βρίσκεται και το τουρκικό τζαμί, του οποίου ο μιναρές υψώνεται δίπλα στο καμπαναριό κι αποτελεί παράδειγμα της πολύχρονης συμβίωσης των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου. Μάλιστα σαν τέτοιο παράδειγμα, η εικόνα αυτή χρησιμοποιήθηκε και σε κυπριακό γραμματόσημο των 2 γροσιών και σε άλλο των 3/4 του γροσιού, της περιόδου της αγγλοκρατίας και τα δύο (επί βασιλέως Γεωργίου). Σήμερα η εκκλησία με το μιναρέ εικονίζεται στο χαρτονόμισμα των πέντε λιρών. Ο R. Gunnis (1936) μνημονεύει και την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας που γράφει ότι είχε επισκευαστεί επί των ημερών του, αλλά διατηρούσε ακόμη λίγες τοιχογραφίες. Η εκκλησία αυτή, στο νοτιοδυτικό άκρο του χωριού, είναι μικρή καμαροσκέπαστη και αποτελεί κτίσμα του160υ αιώνα. Στον ίδιο αιώνα χρονολογούνται και οι τοιχογραφίες της.
Ο G. Jeffery πάλι (1918) μνημονεύει τη μικρή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, παλαιό κτίσμα που ξανακτίστηκε- Ο Ρός (Ross, 1845) κάνει γενική αναφορά για ύπαρξη μεσαιωνικών εκκλησιών στην Περιστερώνα.
Σ’ ότι αφορά την εκπαίδευση, το 1849-50 ιδρύθηκε ιδιωτικό σχολείο στο χωριό από τον δάσκαλο Χατζηδημήτρη Ασκητή, που συνέχισε να λειτουργεί στο σπίτι του ως το 1870- Τον διαδέχτηκε ο γιος του Κωνσταντίνος Χατζηδημητρίου, ο οποίος δίδαξε από το 1870 μέχρι το 1878 και τρία χρόνια μετά την αγγλική κατοχή (1878 ). Μετά πήγε στον Στρόβολο όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Μαθητές από άλλα χωριά έμεναν στο σπίτι του δασκάλου πληρώνοντας σε είδος για τη διατροφή τους.
Παράλληλα, αναφέρεται ότι είχε λειτουργήσει στο χωριό (άγνωστο από πότε ακριβώς) και τουρκοκυπριακό σχολείο.
Το όνομα Περιστερώνα, είναι σύνηθες στον ελληνικό χώρο, αφού είναι η κατοικία, φωλιά των γνωστών συμπαθέστατων πτηνών, των περιστεριών, των πουλιών της Αφροδίτης, που ταυτίστηκε με την θεά του έρωτα του ελληνικού πανθέου. Το ίδιο αυτό πτηνό ήταν ιερό και για την νέα θρησκεία, τον χριστιανισμό, αφού συμβόλιζε το Άγιο Πνεύμα ή και την Ειρήνη. Πέρα του συμβολισμού του ήταν και ταχυδρομικό μέσο, κυρίως στους Μεσαιωνικούς χρόνους.
Έτσι μια σειρά φωλιών των περιστεριών, ονομαζόταν ο Περιστερώνας. Η επικράτηση του θηλυκού (η Περιστερώνα) είναι και πάλι σύνηθες τόσο στην Κύπρο όσο και Πανελληνίως.
Στην Κύπρο με την ονομασία Περιστερώνα, υπάρχουν ακόμη δύο χωριά ένα στην επαρχία Πάφου και ένα στην κατεχόμενη Αμμόχωστο.
Στο χωριό ιδρύθηκε αστυνομικός περιφερειακός σταθμός, από το 1905. Ο κυπριακός σιδηρόδρομος, που κάλυπτε κατά μήκος όλη την κεντρική πεδιάδα (Μόρφου-Λευκωσία-Αμμόχωστος) περνούσε βορειότερα του χωριού (από το χωριό Αυλώνα), όμως συνέβαλε στην ανάπτυξη και της Περιστερώνας.
Οι Άνθρωποι / Ασχολίες
Λαογραφικό Μουσείο / Εικονοθήκη
Λαογραφία
Οικογένεια Benedetti
Οι βενετικές πηγές μας προσφέρουν αρκετά στοιχεία για μέλη του κυπριακού κλάδου της οικογένειας Benedetti, που εγκαταστάθηκαν στη Βενετία μετά τον πόλεμο της Κύπρου 1570-1571
Η οικογένεια Benedetti υπήρξε μια παλαιά, ευγενής και πολύ σημαντική οικογένεια της οποίας το όνομα εμφανίζεται εγγεγραμμένο στο Μεγάλο Συμβούλιο. Ένας κλάδος της ίδιας οικογένειας είχε όπως φαίνεται εγκατασταθεί στην Κύπρο από πολύ ενωρίς και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της. Μέλη της οικογένειας αυτής υπήρξαν φεουδάρχες διάφορων χωριών της Κύπρου και συνδέθηκαν με επιγαμίες με άλλες σημαντικές οικογένειες της μεγαλονήσου. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις οικογένειες Δενόρες, Σωζόμενου και Λασσέ ή Λαξέ. Κατά τον πόλεμο 1570-1571 οι Benedetti υπερασπίστηκαν την Κύπρο και πολλοί έχασαν τη ζωή τους ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ κάποιοι κατέφυγαν μετά την απελευθέρωσή τους στη Βενετία. Σημαντικός ανεδείχθη ο Ιωάννης Βαπτιστής Benedetti, κυβερνήτης γαλερών (sopracomito) της βενετικής αρμάδας, που πολεμώντας στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 έπεσε ηρωικώς μαχόμενος. Στις αρχές του 16ου αιώνα σε βενετικό κατάλογο με τους Κύπριους φεουδάρχες και τα ετήσια εισοδήματά τους σημειώνεται το όνομα του Bernardo Benedetti. Όπως θα αναφέρουμε στη συνέχεια, ο Bernardo Benedetti, εκτός από το ότι ήταν φεουδάρχης, φαίνεται να ασχολείτο και με το εμπόριο, κυρίως μάλιστα με τις γειτονικές χώρες Συρία και Τουρκία.
Ο φεουδάρχης της Περιστερώνας
Σε σημαντικός Κύπριο φεουδάρχη είχε αναδειχθεί ο Bernardo Benedetti. Το 1525 είχε αγοράσει το εύφορο χωριό Περιστερώνα έξω από τη Λευκωσία, το οποίο υπαγόταν τότε στο διαμέρισμα της Πεντάγυιας. Ας σημειωθεί ότι εμπορικός αντιπρόσωπος του Benedetti υπήρξε ο Μιχαήλ Μεμπρέ πριν προσληφθεί από τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ως διερμηνέας της τουρκικής και γλωσσών άλλων ανατολικών χωριών. Ο ίδιος φεουδάρχης είχε έρθει σε συνεννόηση με τον τότε Βενετό τοποτηρητή Κύπρου συστήνοντάς του ως πιο κατάλληλο πρόσωπο τον εμπορικό του αντιπρόσωπο, ώστε να αναλάβει μια σημαντική διπλωματική αποστολή στον σάχη της Περσίας. Οι Βενετοί επιθυμούσαν τότε τη δημιουργία μιας ενετοπερσικής φιλίας εναντίον του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Ο Μιχαήλ Μεμπρέ στο έργο του Το ταξίδι στην Περσία, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι είχε συγγένεια με την οικογένεια Benedetti, αλλά δεν διαθέτουμε αρκετά στοιχεία τι είδους συγγένεια συνέδεε τους δύο άνδρες.
Μάρκος Αντώνιος Benedetti: Ήταν μέλος της οικογένειας Benedetti. Ζήτησε με αίτημά του προς τις βενετικές αρχές και κατάφερε να εκμισθώσει για 20 χρόνια το χωριό Άσσια της Μεσαορίας.
Κατά το ίδιο έτος, δηλαδή το 1525, ένας άλλος Benedetti, o Μάρκος Αντώνιος Benedetti, ζήτησε με αίτημά του προς τις βενετικές αρχές μέσω της βενετικής διοίκησης της Κύπρου να εκμισθώσει για μακρύ χρονικό διάστημα το χωριό Άσσια της Μεσαορίας, ένα άλλο εύφορο χωριό της Κύπρου. Το αίτημα του Μάρκου Αντωνίου Benedetti πραγματοποιήθηκε και έτσι εκμισθώθηκε στον ίδιο το χωριό Άσσια της Μεσαορίας για είκοσι χρόνια. Το ποσό εκμίσθωσης είχε τη μορφή δανείου προς τη Γαληνοτάτη και ανερχόταν στις τρεις χιλιάδες, ωστόσο ο φεουδάρχης ένα μέρος από το πιο πάνω ποσό θα το κατέβαλλε σε βαμβακερά νήματα, δηλαδή σε είδος. Ένας άλλος φεουδάρχης της ίδιας οικογένειας, ο Νικόλαος Benedetti, περί το 1541 είχε εκμισθώσει το Τρίκωμο, ένα μεγάλο από τότε χωριό της χερσονήσου Καρπασίας. Μια υπόθεση κακοποίησης φτωχών αγροτών εκ μέρους του φεουδάρχη με αφορμή ότι έβοσκαν στα κτήματά του απαντά στις βενετικές πηγές. Μια άλλη βενετική πηγή αναφέρεται στον Νικόλαο Benedetti που είχε νυμφευθεί τη Μελουζίνη (Melisina), θυγατέρα τoυ φεουδάρχη Πέτρου Λαξέ και της Ελοΐζας Στράμπαλη. Δεν αποκλείεται ο φεουδάρχης Νικόλαος Benedetti να είναι το ίδιο πρόσωπο που το 1533 είχε εγγραφεί στην Αδελφότητα του Αγίου Νικολάου, κοντά στον Άγιο Γεώργιο των Ελλήνων. Ένας Ιάκωβος του Νικόλαου Benedetti είχε σπουδάσει νομικά και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, στις 29 Νοεμβρίου 1565.
Ιωάννης Βαπτιστής Benedetti
Ήδη το 1566 ο Ιωάννης Βαπτιστής Benedetti αναφέρεται ως κυβερνήτης γαλέρας (sopracomito), ωστόσο ο πόλεμος της Κύπρου έφερε μεγάλες ανατροπές στην οικογένειά του και ο ίδιος έχασε τη ζωή του. Τον Οκτώβριο του 1571, κατά τη διάρκεια της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου και στη συνέχεια της λαμπρής νίκης των χριστιανικών δυνάμεων κατά των Οθωμανών, ο Ιωάννης Βαπτιστής Benedetti έχασε τη ζωή του. Αφού πρώτα κατόρθωσε να συλλάβει δύο εχθρικές γαλέρες, καταπονημένος από τις πολύωρες μάχες, τελικά έπεσε νεκρός. Το 1570 τρεις αδελφοί του Ιωάννη Βαπτιστή, οι Βικέντιος, Βερνάρδος και Αλβίζε, μαζί με άλλους συγγενείς του είχαν αιχμαλωτιστεί στη Λευκωσία από τους Οθωμανούς, όταν έπεσε η πόλη. Είχαν αιχμαλωτιστεί επίσης η χήρα και τα τρία παιδιά του Ιωάννη Βαπτιστή Benedetti. O αδελφός του Ιωάννη Βαπτιστή, Αλβίζε, μόλις ελευθερώθηκε το 1572 φρόντισε με κάθε τρόπο για τη στήριξη των τριών ορφανών παιδιών του αδελφού του. Ο Αλβίζε αναφέρεται ως κανονικός στην Πάδοβα.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1572, μετά από αίτημα του Αλβίζε στις βενετικές αρχές, αποφασίστηκε το κράτος να βοηθήσει ώστε να καταβληθούν τα λύτρα για απελευθέρωση των αιχμάλωτων παιδιών του αδελφού του που έπεσε στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Η άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονταν η χήρα και τα παιδιά του αδελφού του και το γεγονός ότι είχαν εγκαταλειφθεί απ’ όλους, όπως έγραφε ο Αλβίζε στη βενετική Σύγκλητο, επέσπευσαν τις ενέργειές της. Η Σύγκλητος στις 10 Φεβρουαρίου 1573 απηύθυνε σχετική επιστολή στον πρέσβη της στη Ρώμη, όπου αναφερόταν στις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στη Γαληνοτάτη o Ιωάννης Βαπτιστής Benedetti έως τον ηρωικό θάνατό του. Επίσης ένας άλλος αδελφός του Αλβίζε και του Ιωάννη Βαπτιστή, ο Βικέντιος, ήταν κυβερνήτης γαλέρας στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου και εξακολουθούσε και αργότερα να βρίσκεται στην υπηρεσία της Γαληνοτάτης. Έπρεπε με κάθε τρόπο να εξευρεθούν λύτρα για τη χήρα και τα ορφανά παιδιά του Ιωάννη Βαπτιστή που ήταν αιχμάλωτοι των Οθωμανών από το 1570, όταν κατέλαβαν οι Οθωμανοί τη Λευκωσία. Ο πρέσβης της Βενετίας στη Ρώμη ζητούσε από τον Πάπα να ενισχύσει τον κανονικό Αλβίζε Benedetti ώστε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του και να ελευθερώσει τους σκλάβους συγγενείς του. Αξίζει να αναφερθεί ότι αργότερα, το 1576, ο Αλβίζε Benedetti και ο αδελφός του Βερνάρδος, οι οποίοι ήταν κληρικοί, αναδείχθηκαν σε επισκόπους. Συγκεκριμένα ο Αλβίζε έγινε επίσκοπος της Castellaneta.
Πρόσφυγες στη Βενετία
Οι βενετικές πηγές μάς προσφέρουν αρκετά στοιχεία για μέλη του κυπριακού κλάδου της οικογένειας Benedetti, που εγκαταστάθηκαν στη Βενετία μετά τον πόλεμο της Κύπρου 1570-1571. Οικονομικές διεκδικήσεις, κληροδοτήματα, συμβόλαια γάμου και απελευθερώσεις απαντούν στις πιο πάνω πηγές. Στην Πάδοβα ζούσε ο Τρωίλος Benedetti, γιος του Ιερώνυμου που χαρακτηρίζεται σε σχετικό έγγραφο ευγενής από την Κύπρο. Αυτός διόρισε εκπρόσωπό του δικηγόρο Κύπριο για να εισπράξει χρήματα τα οποία του όφειλε ο Κύπριος ιερωμένος Τρωίλος Zappe, διαφορετικά επιθυμούσε να στραφεί εναντίον του δικαστικώς. Ο Ιωάννης Αλβίζε Benedetti, επίσης, σε σχετικό έγγραφο ημερομηνίας 10 Μαΐου 1576 ανέφερε ότι ο συγγενής του Φραγκίσκος Benedetti εξακολουθούσε να βρίσκεται αιχμάλωτος στα χέρια των Οθωμανών. Επειδή ως αιχμάλωτος o Φραγκίσκος Benedetti δεν μπορούσε να διεκδικήσει χρήματα από ένα κληροδότημα της οικογένειας Vernin από την οποία καταγόταν, ο Ιωάννης Αλβίζε ζητούσε να αναγνωριστεί νομικά ως εκπρόσωπός του για να μπορέσει να τα εισπράξει, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως λύτρα για την απελευθέρωσή του.
Η παροικία των Κυπρίων προσφύγων στη Βενετία, όπως μαρτυρείται στις πηγές, αποτελούσε μια κοινωνία της οποίας τα μέλη ήταν πολύ συνδεδεμένα μεταξύ τους. Έτσι παρατηρούμε ότι πολλοί γάμοι τελούνταν μεταξύ οικογενειών της Κύπρου. Ένα τέτοιο συμβόλαιο γάμου είχε συναφθεί μεταξύ των οικογενειών Benedetti και Γονέμη. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1578 είχε συνταχθεί ένα συμβόλαιο γάμου μεταξύ της Μαργαρίτας, χήρας του Μαρκαντώνιου Benedetti, και του Bernardin Γονέμη του Ιωάννη, με καταγωγή από οικογένεια ευγενών. Η Μαργαρίτα υποσχόταν προίκα στην εγγονή της Κατερίνα, θυγατέρα του Αλβίζε Σωζόμενου, που θα παντρευόταν τον Bernardin Γονέμη.
Η Δημοκρατία της Βενετίας, τέλος, δεν λησμόνησε τις υπηρεσίες που της είχε προσφέρει ο Ιωάννης Βαπτιστής Benedetti, στον οποίο ήδη αναφερθήκαμε, που είχε πολεμήσει και πέθανε στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Το 1583 η βενετική Σύγκλητος ενέκρινε οικονομική ενίσχυση τόσο στη θυγατέρα του Κρέουσα όσο και στη χήρα του Ελεονώρα. Ο Αλβίζε, η Κρέουσα και ο Ιάκωβος, τα παιδιά του Κύπριου ήρωα της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου, πρόσφυγες πλέον στη Βενετία, αγωνίζονταν για την επιβίωσή τους. Στα αιτήματά τους προς τις βενετικές αρχές υπενθύμιζαν όχι μόνο τις υπηρεσίες και τη θυσία του πατέρα τους, αλλά και ότι κατάγονταν από την κυπριακή οικογένεια Benedetti που ανήκε στην τάξη των ευγενών…
Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης
Αιωνόβια Δέντρα
Πολυβολεία Β΄ Παγκοσμίου πολέμου (Κούκκοι)
Άγαλμα της Αγρότισας
Μεσαιωνικό Γεφύρι
Παλαιό Γεφύρι (Αγγλοκρατία)
Παραδοσιακά Προϊόντα
Περιστερώνα, το χωριό των πολλών γεύσεων
Εδώ θα βρεις το ξακουστό Κλέφτικο, παραδοσιακό ψωμί, χαλουμμωτές και ελιωτές από προζύμι, κυδονόπαστο, σπιτική λεμονάδα, καττιμέρι, πουρέκια της αναρής, πουρέκια της σάτζιης, πίττες της Περιστερώνας, Μέλι, γλυκά του κουταλιού και πολλά γαλακτοκομικά προϊόντα.
Έργα
Έργα: Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού
Την 19η Μάιου του 2018 πραγματοποιήθηκε η τελετή κατάθεσης του Θεμέλιου Λίθου του Ιερού Ναού Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Το παρεκκλήσιο, βρίσκεται η βορειοανατολική πλευρά του κτιρίου του Πολυδύναμου Κέντρου Ηλικιωμένων «Άγιος Αντώνιος» . Ο λόγος της επιλογής του συγκεκριμένου χώρου δεν είναι τυχαίος, αφού η ανέγερση του εν λόγω παρεκκλησίου έχει ως ένα από τους βασικούς σκοπούς της, την ικανοποίηση των λειτουργικών και πνευματικών αναγκών των ηλικιωμένων μας. Εκεί τόσο οι ηλικιωμένοι μας , όσο και οι συγγενείς τους, θα μπορούν να λειτουργούνται συχνά, να προσεύχονται να εξομολογούνται και να παίρνουν δύναμη από το Θεό για να αντιστέκονται στο πόνο , τις θλίψεις και τις σωματικές δυσκολίες και αδυναμίες τους.
Το παρεκκλήσιο έχει αποφασισθεί να αφιερωθεί εις μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Νικηφόρου του Λεπρού, ενός σύγχρονου Αγίου που κοιμήθηκε μόλις το 1964 και του οποίου ο βίος αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας και ιδιαίτερα για τους εμπερίστατους αδελφούς, λόγω των πολλών ασθενειών αλλά και της μεγάλης υπομονής και πίστης που υπέδειξε μέχρι τέλους ο Άγιος.
Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν αυτή την προσπάθεια ανέγερσης αγοράζοντας αλλά και να πουλώντας λαχνούς παρακαλούμε όπως επικοινωνήσουν στα τηλέφωνα 99926273 & 99523597.
Λογαριασμοί εισφορών για την ανέγερση του Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Νικηφόρου Του Λεπρού στην Περιστερώνα(Λευκωσία):
Αρ. Λογαριασμού για Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα: 036104004613-2
Για άλλες τράπεζες: ΙΒΑΝ: CY 56 0070 3610 0000 0000 4004 6132
Χρήσιμες Πληροφορίες
Συνδέσεις
Χρήσιμα Έντυπα
